Dolby 3D Digital Cinema

      Aby uatrakcyjnić seanse kinowe stworzono technologię, która wprowadza widza w świat trójwymiarowej zabawy. W kinie Galaktyka widzowie mają okazję doświadczyć projekcji 3D w powszechnie stosowanym systemie Dolby 3D. Jak to działa?

      Dolby Digital 3D, w skrócie zwane Dolby 3D, to technologia kinowa wyświetlania obrazów trójwymiarowych, opatentowana i wprowadzona przez firmę Dolby Laboratories, Inc. Na przełomie 2006 i 2007 roku zaprezentowano wersję systemu, który jest obecnie stosowany. Jego najważniejszą zaletą, różniącą go od innych standardów jest współpraca ze zwykłym ekranem tzn. nie wymagane jest tu zamontowanie specjalnego srebrnego ekranu. Dolby zastosowała tutaj technikę „wayelength triplet” wprowadzoną na rynek przez niemiecką firmę Infitec, specjalizującą się w wizualizacjach 3D. W technologii tej podstawowe kolory jak czerwony, zielony i niebieski używane są do tworzenia obrazu. Barwy są rozdzielane na różniące się od siebie odcienie przeznaczone dla prawego i lewego oka.

Kolory te składane są w piksele dzięki trzem typom receptorów w ludzkim oku, które rozpoznają właśnie te pierwotne kolory. Na rysunku widać jak przy użyciu filtrów interferencyjnych kolory rozbijane są na różne odcienie. Za odpowiednie rozdzielenie obrazu dla obu oczu odpowiada w systemie Dolby 3D filtr krążkowy wielkości płyty CD, który jest montowany w projektorze pomiędzy źródłem światła a chipsetem DLP, zanim jeszcze tworzony jest obraz. Różnice między odcieniami kolorów dla lewego i prawego oka uzyskuje się dzięki dużej prędkości obrotowej krążka. Zastosowanie filtra krążkowego ma jeszcze jedną znaczącą zaletę — ten sam projektor można wykorzystać zarówno do wyświetlania filmów trójwymiarowych jak i dwuwymiarowych. Możliwe jest to dzięki automatycznemu podnoszeniu i opuszczaniu krążka.

      Kolejną zaletą w systemie Dolby 3D jest zastosowanie techniki Triple Flash, czyli sekwencyjne wyświetlania obrazu dla lewego i prawego oka przy 144 klatkach na sekundę czyli po 72 klatki dla każdego oka. Jest to aż trzykrotnie więcej od typowego seansu filmowego, gdzie wykorzystuje się 24 klatki na sekundę. Aby tak zmodyfikowany obraz był poprawnie odbierany przez ludzkie oko potrzebne są wcześniej wspomniane okulary pasywne. Okulary takie składają się z 50ciu filtrów interferencyjnych precyzyjnie na siebie nałożonych warstwa po warstwie tak, aby oko widziało kolor przeznaczony tylko dla niego. Nie zawierają żadnej elektroniki ani zasilania. Dzięki temu mniej odczuwalne jest zmęczenie oczu, poprzez częstsze naświetlanie każdej klatki filmu. Ważne w odbiorze filmu również jest to by szkła były czyste, dlatego po każdym seansie okulary 3D muszą być dokładnie wymyte w przeznaczonej do tego celu zmywarko-suszarce ( np. Kooptech). Czyste okulary przechowuje się w specjalnie zaprojektowanych wózkach.

 Źródło: www.nowoczesnekino.pl, www.dolby.com